Japoński czar

Wtorek, 26 czerwca 2012 · dodano: 26.06.2012 | Komentarze 3

Dzisiaj duło i gwizdało więc mi się odechciało.

Odechciało jechać po płaskim przez te 2h i wiatrem smaganym być of koz.

Zachciało mi się natomiast postrzelać podyazdy.

Udałem się w tym celu na jedyne słuszne miejsce, czyli centralę stołecznej lanserki obcisłej, potocznie zwane Agrykolą (oy, partyzant ja WIEM jak to się naprawdę pisze, ino mi się nie chce).

Podjechałem z nastawieniem lekceważąco-fruwającym-koło-ptaka, pamiętając że w szczycie zeszłego sezonu przeleciałem francę dwadzieścia osiem razy i pojechałem do domu tylko dlatego, że rozbolała mnie dupa.

No cóż, zapomniałem przy okazji, że to było w poprzednim sezonie;)

Oświeciło mnie pod tym względem przy trzecim podjeździe, gdzie ku memu zdumieniu okazało się, że tylko siła woli broni mnie przed zejściem z blatu. I że nogi palą, w boku kłuje, i że chyba powtórzę kazus Che z Lublina.

Ową siłą docisnąłem jednak do ośmiu - recytując w międzyczasie znane japońskie zaklęcia na siłę i wytrzymałość ("yayebie", "nachujmito", "osramtuse", "huy") - po czym zrobiłem sobie 3 min przerwę.

I chyba zaklęcia podziałały bo jakieś takie wkurwienie na mą słabość mnie naszło, że z marszu dociąłem do dwunastu.

I poturlałem do domciu.

I chyba naprawdę podziałały, bo pedałowanie pod wiatr odczułem po tym doświadczeniu NIEMAL jak przyjemność.

A wiatr dziś wkurwiał, taki mocny był.

Uff, trza się mocniej wziąć za dupę.