Tydzień nr 5

Wtorek, 19 lutego 2013 · dodano: 19.02.2013 | Komentarze 0

rozpoczął się.

W sensie piąty tydzień TCC, gdyby ktoś się pytał.

Nie jest to może news życia, ale dla mnie ważny o tyle, że nie łapie mnie żaden syf jak to drzewiej bywało i póki co jadę równiutko bez przerw. Oby (odpukać) tak było do końca.

Jednak jest coś w tym, że im przedszkolak starszy tym rzadziej choruje. I w tranie, którym poję potomstwo.

Wszystko wskazuje też, że nogi osiągają kolejne levele mocy, bo męczę się mniej, mimo że pedałuję trochę nad planem. Oczywiście - uprzedzając ewentualne uwagi - nie jest to moc niejakiego Lance A. z czasów szczytowej formy koksowej, ale na moje prywatne cele zupełnie wystarczająca. A prywatny cel sprowadza się do przejechania z punktu A do punktu B bez zbierania płuc z kierownicy - najlepiej niezależnie od terenu, a zupełnie najlepiej w górach.

Jedyne co kwasi ten idylliczny obraz to fakt, że żegnam się pomału z kumplem.



Następca dotrze niebawem, co oczywiście słodzi gorycz chwili - ale nie zmienia faktu, że będzie mi go brakowało. Mimo że mnie franca przyprawia o palpitacje na zjazdach i parę razy pomógł wsadzić się w gips ;)

Trochę się boję czy to nie będzie tak jak z wiosłem, gdy zmieniałem wysłużonego strata niewiadomego pochodzenia na japońskiego wypindrzonego w kosmos ścigacza. Niby miał wszystko co cza, a nawet więcej - ino coś ciągle nie brzmiał. Jakby duszy brakło i masówką czuć było.

Ale spoko - już brzmi. Wystarczyło poogrywać pół roku i nagle zyskała blasku.

Więc czemuż i z rowerem nie miałoby tak być?

Tylko jak tu ograć rower?

Przemyślę, a póki co cza rozwiesić pranie i lulu.